کلروفرم

با وجود کشف آن در سال 1831، به ماهیت بی‌هوش کنندگی کلروفرم تنها در سال 1847 توسط جیمز سیمپسون اسکاتلندی James Simpson متخصص زنان پی برده شد و طولی نکشید که شروع به استفاده از آن در جراحی‌ها و وضع حمل نمودند. تولید کلروفرم در مقیاس بالا در دهه‌ی 1850 آغاز شد، تا آن زمان، آن چنان محبوبیتی بدست آورده بود که حتی ملکه ویکتوریا به استفاده از آن هنگام به دنیا آوردن شاهزاده لئوپولد، فرزند هشتم ایشان در سال 1853 اصرار داشت.
تقریباً به محض شروع استفاده‌ی دکتر سیمپسون از کلروفرم در حرفه پزشکی خود، جنبه‌ی منفی و تاریک این ماده آشکار شد. در سال 1848، تنها یک سال پس از کشف سیمپسون، دختری پانزده ساله به علت مصرف بیش از حد کلروفرم جان سپرد. طولی نکشید که تحقیقات ثابت نمودند که کلروفرم غیر از ایجاد نارسایی تنفسی و قلبی، همچنین دارای پتانسیل سرطان‌زایی است که می‌تواند به سرطان کلیه و کبد منجر شود. با توجه به این یافته‌ها، استفاده دارویی از کلروفرم در نهایت متوقف شد. اما با وجود این موانع، کلروفرم حتی امروزه دارای کاربردهای فراوانی است.