سوهان

ساییدن (stripping) دندان به عملی گفته میشود که طی آن دندانپزشک مقداری از ضخامت مینای دندان یا دندانهای خاصی را میتراشد. این دندانها، دندانهایی هستند که در صورتی که ردیف و مرتب قرار میگرفتند، با دندانهای مجاور در تماس بوده و دچار سایش طبیعی میشدند. هدف از این عمل، باریکتر کردن دندانها است. واژه های معادل ساییدن (stripping) دندان : چند اصطلاح و واژه برای این فرایند به کار میرود از جمله اصلاح دندان، ایجاد فاصله بین دندانی و کاهش مینای بین دندانی. اشاره به واژه مینای دندان به این معنی است که تراش دندان تنها محدود به لایه مینای دندان (بیرونی ترین لایه دندان) میشود. این روش معایب و مزایایی دارد که در اینجا به آنها اشاره کرده و کاربرد و اهمیت آن را توضیح میدهیم. چه زمانی به ساییدن دندان نیاز است؟ تراش و ساییدن پهنای دندان به دلایل مختلفی لازم میشود که به برخی از متداولترین آنها اشاره میکنیم. پیش از آغاز هر برنامه درمانی، دندانپزشک باید بتواند به شما بگویید آیا پیش بینی میکند این عمل را نیز باید انجام دهد یا خیر. الف- جلو زدگی دندانهای پیشین (ثنایا) این وضعیت به این معنی است که دندانهای جلویی (دندانهای پیشین) بیمار به سمت جلو زاویه دارند. باریک کردن دندانها باعث میشود فضا ایجاد شده و ارتودنتیست بتواند آنها را به جای طبیعی خود بازگرداند. ب- اصلاح اور جت اور جت وضعیتی است که دندانهای بالایی فاصله افقی نسبت به دندانهای پایینی (در حالت بسته بودن دهان) دارند به این معنی که دندانهای پایینی با فاصله در پشت دندانهای بالایی قرار میگیرند. در برخی موارد، با ساییدن دندانها میتوان از پهنای دندانهای بالایی کاسته و بنابراین آنها را به عقب تر برگرداند. 
پ- در مواردی که مشکل اصلی بهم ریختگی دندانها (در اثر کمبود فضا) است، کاهش پهنای دندانها میتواند برای ایجاد فضای لازم برای ردیف شدن دندانهای کج و چرخیده مورد استفاده قرار بگیرد. ت- ناهمگونی در اندازه دندان دندانهای متناظر در سمت راست و چپ قوس دندانی، معمولا تصاویر آینه ای یکدیگر هستند. در مواردی که ناهنگونی از نظر پهنا بین دندانهایی که باید بر هم جفت شوند وجود داشته باشد، با تراش دادن دندانها میتوان مشکل را حل کرد.